فردا روز دیگری ست..

هو

-

هاردی: فردا دم آفتاب اعدام مون میکنن.

لورل: کاش فردا ابری باشه.

 

 

 

_{- کاش فردا ابری باشه -}

دگردیسی

هو

-

بالاخره متقاعد شدم که خودم را و حرف هایم را از بند ِ پوسیده ی جناب شیرازی  رهایی بدهم. و به جایی بیایم که حس کنم در این محیط شخصیت و گفته های من مورد احترام واقع می شود.

 

 

- لازم به ذکره که زین پس هر وبلاگی از هر سروری در اینجا لینک میشود جز بلاگفا.

خدا شبیه نرگس است!

هو

-

منزه است خالقی که او را در زمستان این شهر کاشته آن طور که باید باشد. و "مست" دقیق‌ترین واژه است برای من ِ رو به رویش. تا اقرار کنم که هر سال از آمدن بهار به خاطر بی نرگسی‌اش دلم گرفته.

خدایی که می‌گویند، باید حسی باشد شبیه نرگس...

«مَعَ» _{- محمدهادی علی بابایی -}

سعدیا!

هو

-

 

سعدیا لشکر خوبان به شکار دل ما
گو میایید که ما صید فلان گردیدیم!

 

.. .

هو

-

 

فکر می کنم

باید چند تا ستاره باشی

که این چنین

به خوابی عمیق

و آرامم فرو می بری

عشق بازی قطره ای!

هو

-

توی ماشین منتظرش نشسته ام و به شیشه ی مشجر شده با قطرات باران خیره شده ام و تلاش قطره ی کوچکی را تماشا می کنم که انگار از آن بالای شیشه به دنبال هدف خاصی آرام آرام به پایین سر می خورد. در بین راهش از کنار قطرهای دیگر عبور می کند. از قطره هایی کمک میگیرد که سریع تر به آن پایین برسانندش تا با آن قطره ای که از اول به او چشم داشته، یکی شود. و با دقت خاصی از کنار قطره هایی که ممکن ست راهش را منحرف کنند و به سمت دیگری بکشانندش می گذرد و قاطی شان نمی شود. که مبادا یکی شدنش با قطره ی مطلوب به تاخیر نیفتد..

یکهویی و یکباره!

هو

-

عشق، امری یکباره است، لذت بردن، امری تکرارپذیر. هرگاه شاعری را یافتی که می گفت:« در زندگی خود، دوبار عاشق شده ام»، بدان که هرگز عاشق نشده است. او چیز دیگری را با عشق، اشتباه گرفته است؛ چیزی که می تواند ده هزار بار هم تکرار شود.

_{یک عاشقانه ی آرام - نادر ابراهیمی}

می گفت؛

هو

-

تنهایی یعنی:

هیچکس نباشه که بهت بگه دو دقیقه از پای اون کامپیوتر بلند شو بیا پیش من بشین!

گاه ِ نگاه

هو

__________

ما زن ها بار نگاه مرد را بر روی خودمان حس می کنیم، حتی اگر آن مرد یا نگاهش را نبینیم، این یک اصل مسلم است، اما نگاه ها از زمین تا آسمان با هم تفاوت دارد. گاهی وقت ها نگاه مرد، مثل نسیم یا رایحه بر تن و جان آدم می نشیند، آدم دلش می خواهد خودش را بسپرد به این نگاه. گاهی وقت ها، این نگاه به طوفانی می ماند که می خواهد ریشه آدم را از زمین در بیاورد، تمام رگ های آدم از این نگاه می لرزد. گاهی وقت ها نگاه، شبیه یک بار غیر قابل تحمل، بر روح آدم سنگینی می کند. آدم دلش می خواهد شانه های وجودش را از زیر باز این نگاه بیرون بکشد. گاهی وقت ها، نگاه، مثل چنگال گربه روی صورت آدم، خراش می اندازد و گاهی وقت ها مثل مار به آدم نیش می زند.

_{طوفان دیگری در راه است - سیدمهدی شجاعی}

در همین دنیا پاداشم را گرفته ام*

هو

_________

در همین 21 سالگی ای که خیلی از همجنس هایت دارند زندگی معمولی خودشان را می کنند و شاید به بطالت و سردرگمی می گذرانند، تو چندین ماه است که زندگی دونفره را آغاز کرده ای و درس می خوانی و کار میکنی و زنده گی میکنی. سختی شرایط را صبر می کنی و خم به ابرو نمی آوری. و هر روز مهربان تر از دیروز دلگرمم میکنی به زندگی.

و همه می دانند که باید به من حق بدهند که در زندگی ام بیش از هر چیز دیگری به تو افتخار کنم. و «آذر» را بیش از هر ماه دیگری دوست بدارم که تو را به من هدیه داده.

<sub>*حالا اگر آن دنیا هم نباشد

در همین دنیا پاداشم را گرفته ام

با داشتن تو!

- فرهاد کامران نژاد -</sub>