ز مهر اندر آمد روانم به سر!
هو
-
آدمی که مزرعهاش را بکارد و چیز خوب بکارد و به آن برسد، آخر کار هم محصول بر میدارد.
در هر مزرعهای هم هر چیزی نمیشود کاشت. هر چیزی هر جایی عمل نمیآید. باید آب و خاک را بشناسی.
از یکی پرسیدم: این زنها که مزرعه هستند*، چه باید کاشت در این مزرعه ها؟!
گفت: نسل!
گفتم: ضرر میکنی. آفتش زیاد است و محصولش کم. نه که بگویم نسل را از بیخ و بن بگذر ازش.
میگویم آن که باید بکاری تا آخرش برنده باشی، نیست. باید چیزی بکاری که آفتش کم باشد و محصولش زیاد. مزرعه است، گلدان که نیست !
گفت: چی بکارم؟
گفتم: برو محبت بکار. در این خاک که من میشناسم، فقط تخم محبت میگیرد.
یک دانه بکار، صد دانه درو کن.
- مرحوم حاج اسماعیل دولابی -
*سوره بقرة - آیه ۲۲۳ ( نِسَآؤُکُمْ حَرْثٌ لَّکُمْ )