بی تو بسر نمیشود
سه شنبه, ۲۳ اسفند ۱۳۹۰، ۰۳:۴۲ ب.ظ
دیشب همینطوری داشتم آسمون ریسمون میبافتم یه هو این فکر از سرم گذشت که « .... از بیابون میترسم ! برای گم شدن جنگل رو ترجیح میدم »
البته گم شدن به تنهایی خودش ناراحت کننده است.اما واقعا انتخاب شما چیه؟بیابون یا جنگل؟
واقعا چقدر بیکارم که این فکرا میاد تو ذهنم / البته گم شدنم فقط با "تو" ام لذت بخشه . جا و مکانش فرق نداره میخواد بیابونای شاهرود باشه میخواد جنگل های نهارخوران!
راستی چرا بعضی آدما فکر میکنن زنده اند ؟ یعنی هر کسی که بخار گرم از دهانش میاد زندس ؟
چرا کسی نمیپرسه آهای فلانی ! احوال دلت چطوره ؟ گرم هست یا ... !؟!
-----------------------
پی نوشت : یادش بخیر ..!
سید یوسف